Bujają łódeczką mocno. Kampania do Parlamentu Europejskiego będzie pod znakiem poszukiwań odpowiedzi na pytanie, kto jest większym „ruskim agentem”.

Klimat? Energetyka? Prawa człowieka? Dajcie spokój, kto to słyszał o takich „pierdołach” mówić.

Przez lata politycy nauczyli się, że nie trzeba poruszać innych kwestii, wystarczy uruchomić wyuczone w szkole romantyczne wyobrażenia o walce garstki straceńców z Kongresówki z caratem. Działa jak złoto za każdym razem.

A potem zaskoczenie, że dochodzi do takich scen jak u Słowaków. Swoją drogą spodziewałem się, że to u nas wcześniej wezmą się za łby na ostro. Atmosfera, zwłaszcza w okolicy wyborów tak gęstnieje, że trudno to wytrzymać.

Najbardziej sfanatyzowane grupy wyglądają, jakby szykowały się do jakiegoś kolejnego powstania. A na czele zawsze ci sami „wzmożeni” publicyści, którzy dopingują: mocniej, mocniej koleżanki i koledzy. Co tak słabo?

A zwyczajni ludzie muszą w tym jakoś żyć. Codziennie do jakieś roboty, szkoły, albo na działce się schować. Dopóki działki są, bo cały czas kombinują jakby je sprywatyzować. A potem pewnego dnia wychodzisz na ulicę i widzisz strzelających ludzi i nie do końca rozumiesz, o co im chodzi.

Mam nadzieję jednak, że to wszystko się ograniczy do spotów w internecie i wzajemnych bluzgów na Twitterze oraz gniewnych elaboratów w sekcji komentarzy czytelników na Wyborczej i wPolityce.

Naprawdę, jest tyle rzeczy, którymi należałoby się zająć, a o których piszę niemal codziennie. Tymczasem jak widzę poziom politycznych sztabów i sporej części publicystyki, to nie mam wątpliwości, że ci ludzie są oderwani od rzeczywistości. I nami jednocześnie rządzą.

Czy to nie jest dopiero powód do obaw?

Xavier Woliński